Stal to jedno z najpowszechniej stosowanych tworzyw, wykorzystywane do produkcji niezliczonej liczby mniejszych lub większych urządzeń i ich części. Do wytworzenia wielu z nich konieczne jest wycięcie odpowiedniego kształtu w blasze stalowej. Proces ten może zostać wykonany na kilka różnych sposobów, różniących się między sobą dokładnością, szybkością, stopniem automatyzacji oraz wynikającą z tego wszystkiego ceną.
Cięcie jest jedną z podstawowych metod obróbki stali, a polega na rozdzieleniu opracowywanego materiału. W tym celu wykorzystuje się rozmaite metody, które mogą różnić się szybkością cięcia, wielkością ubytku w materiale, oddziaływaniem termicznym na metal i, co za tym idzie, jakością uzyskanego efektu.
Idealnie przeprowadzone cięcie pozwala uzyskać dokładne rozdzielenie materiału wzdłuż założonej linii i nie pozostawia żadnych śladach na krawędziach materiału i innych jego płaszczyznach. Niestety nie każda metoda cięcia stali daje takie rezultaty.
To najstarsza z metod cięcia stali, a przy tym bardzo tania i wydajna – przy pomocy palnika tlenowego możliwe jest przecięcia bardzo grubej blachy, gdyż najważniejszym ograniczeniem dla niego jest ilość dostarczanego tlenu. Dla prawidłowego cięcia palnik powinien być ustawiony prostopadle do powierzchni ciętej blachy. W wyniku cięcia na górnej krawędzi powstaje lekkie zaokrąglenie (jest to wynik działania płomieni podgrzewających), dzięki czemu powierzchnia taka nadaje się do użytku bez dalszej obróbki. Dużą zaletą cięcia tlenowego jest możliwość zastosowania wielu palników jednocześnie, co znacznie zwiększa wydajność.
Metoda cięcia plazmowego jest znacznie szybsza od cięcia tlenowego, jednak przeznaczona głównie do cięcia blach od grubości od 6 do 40 mm grubości – cieńsze lub grubsze blachy po cięciu tą metodą tracą prostopadłości krawędzi w miejscu cięcia. Przy cięciu blach o grubości niemieszczącej się w tym zakresie możemy spodziewać się jeszcze większej ilości żużlu i odkształceń krawędzi. Ograniczenia grubości oraz problemy z krawędziami to główne wady cięcia plazmowego. Do zalet należy fakt, że możliwe jest cięcie wieloma palnikami na raz, podobnie jak w przypadku cięcia tlenowego.
Laser wykorzystuje do cięcia bardzo skupioną wiązkę światła, obdarzoną wysoką energią, która właściwie przepala blachę stalową. Metoda ta nadaje się do cięcia materiału o grubości do 30 mm, charakteryzuje się dużą szybkością oraz znakomitą precyzją – szczelina po cięciu jest bardzo wąska, dlatego straty materiału w wyniku cięcia są niewielkie. Laser jest bardzo dokładnym narzędziem cięcia stali i radzi sobie nawet z bardzo precyzyjnymi kształtami. Uzyskuje to jednak kosztem znacznie wolniejszego tempa pracy.
Wbrew pozorom metoda ta jest w stanie przewyższyć dokładnością cięcie laserowe, gdyż nie występują w jej przypadku odkształcenia cieplne i zachowana zostaje lepsza gładkość krawędzi. Cięcie strumieniem wody ograniczone jest do miękkiej stali o maksymalnej grubości od 150 do 200 mm. Dużą wadą tej metody jest jednak jej koszt, na który składa się czas potrzebny na wycięcie kształtu oraz cena urządzeń do cięcia.
Taki sposób cięcia zalicza się do obróbki na zimno, dzięki czemu eliminuje problem uszkodzeń, przebarwień i odkształceń w opracowywanym materiale.
Oddzielenie materiału jest wynikiem oddziaływania skoncentrowanej energii sprężonego strumienia wody z domieszką ściernego proszku, podawanej na stal przez dyszę o niewielkiej średnicy. Skierowana na blachę woda o prędkości ponaddźwiękowej usuwa materiał ze szczeliny w procesach erozji i zmęczenia ścinającego. Niezwykła siła urządzenia pozwala na cięcie blach stalowych o grubości dochodzącej 190 mm.
Zapoznaj się z naszymi kursami cięcia.