Charakterystyka metody TIG- 141

Opis metody

 Zasada działania-łuk jarzy się między końcem elektrody wolframowej a metalem rodzimym złącza. Elektroda się nie stapia, ,a spawacz utrzymuje stałą długość łuku. Wartość natężenia prądu jest nastawiana na źródle prądu. Spoiwo zwykle jest dostępne w postaci drutu o długości 1m. Doprowadza się je w miarę potrzeby do przedniego brzegu jeziorka. Jeziorko jest osłaniane przez gaz obojętny wypierający powietrze z obszaru łuku. Jako gaz ochronny najczęściej stosowany jest argon.

Proces spawania elektrodą otuloną oznaczony został numerem 111 wg normy PN-EN ISO 4063:2002

Obecnie spawanie TIG jest jednym z podstawowych procesów wytwarzania konstrukcji, zwłaszcza ze stali wysokostopowych, stali specjalnych, stopów niklu, aluminium, magnezu, tytanu i innych. Spawać można w szerokim zakresie grubości złączy, od dziesiętnych części mm do nawet kilkuset mm. Spawanie TIG prowadzone może być prądem stałym lub przemiennym.      

 

Urządzenia do spawania TIG są tanie i łatwe w obsłudze. W procesie spawania łukowego elektrodą nietopliwą w osłonie gazowej, połączenie spawane uzyskuje się przez stopienie metalu spawanych przedmiotów i materiału dodatkowego ciepłem łuku elektrycznego jarzącego się pomiędzy nietopliwą elektrodą i spawanym przedmiotem w osłonie gazu obojętnego lub redukcyjnego. Jest to "najczystszy" z wszystkich procesów spawania łukowego, porównywany z metalurgicznego punktu widzenia do mikroodlewania łukowego w osłonach gazowych.

 

tig

 

 

Proces TIG nie należy z pewnością do najbardziej ekonomicznych metod spawania. Jednakże ulepszenia w zakresie źródeł prądu spawalniczego, jak również zastosowania zmechanizowane lub zautomatyzowane zapewniają przydatność spawania TIG nawet w produkcji wielkoseryjnej. Niezależnie od tego metoda TIG pozostaje pierwszym i oczywistym wyborem w przypadku wielu zastosowań o wysokich wymaganiach jakościowych.

 

 

Zobacz równieź: